برنامه های شهرداری تهران در جهت ترویج فرهنگ مسجد و مسجدمحوری
فاطمه دانشور رئیس کمیسیون اجتماعی شورای شهر تهران، عضو شورای شهر تهران درباره جایگاه مسجد و کارکرد آن در جامعه بیان کرد: زمانی که پیامبر (ص) مبعوث شدند و به اشاعه دین اسلام پرداختند، مساجد فقط محلی برای عبادت محسوب نمی شد و یکی از پایگاههای مردمی بود به نوعی که تقریباً مراسم مختلف و اجتماعات‌شان هم در این مکان مقدس برگزار می شد. اما در حال حاضر کارکرد مساجد صرفاً محلی برای اقامه نماز است که در واقع یکی از کارکردهای آن است و به اعتقاد من مابقی تعطیل شده است؛ حتی برپایی دوره‌های آموزشی در مساجد کنونی کفاف جمعیت را ندارد.
وی تصریح کرد: به نظر من باید کمی در کارکرد مساجد بازنگری صورت گیرد تا درهای مساجد تنها در زمان اقامه نماز باز نشود بلکه باید باید طوری برنامه ریزی شود که همیشه در خانه خدا به روی بندگان باز باشد.
دانشور در ادامه به بازنگری در معماری و ظاهر مساجد اشاره کرد و گفت: شهر استانبول ترکیه را همه با مساجدش می‌شناسند؛ در واقع در این شهر مسجد به مثابه یک نگین انگشتری است که در میان فضایی خرم و سبز قرار دارند. این در حالی است که مساجدی که در کشور ما ساخته می‌شوند اغلب خیلی کوچک هستند یا در فضایی شبیه یک خانه بنا شده‌اند، اما اگر بتوانیم فضایی را اختصاص دهیم تا نمای بیرونی مناسبی داشته باشد برای شهری که اسلامی است، بهتر است. بنابراین به نظر من فضا می تواند به گونه‌ای طراحی و اجرا شود که به عنوان یک جذابیت مردمی درآید.
وی با اشاره به استفاده از ظرفیت مساجد در موضوعات اجتماعی، در این ارتباط بیان کرد: اگر بتوان بخشی از آموزشهای اولیه و مورد نیاز کودکان کار مثل سوادآموزی را در مساجد انجام داد، کار بزرگی است و چیزی جز نشر اخلاق نیست و خوب است که اخلاق در محیطی مثل مساجد آموزش داده شود. همچنین در این راه میتوان زنان سرپرست خانوار و بدسرپرست را تحت پوشش قرار داد و مسجد میتواند پناهگاه و مأمنی برای این اقشار آسیب پذیر باشد تا در کنار آموزش، به وضعیتشان نیز سامان داد.
دانشور تاکید کرد: افرادی که در صدد حل معضلات اجتماعی هستند می‌توانند در کنار مساجد قرار بگیرند تا این مشکلات آسانتر حل شوند.
وی در بخش دیگری از سخنانش به شناسایی استعدادهای جوانان در مساجد اشاره کرد و افزود: سرمایه گذاری معنوی بر جوانان در ابعاد مختلف روحی و جسمی آنها، قطعاً تاثیرگذار خواهد بود.
این عضو شورای اسلامی شهر تهران توضیح داد: یکی از مولفه هایی که در سالیان اخیر دچار آسیب شده، بحث اخلاق است. متاسفانه اتفاقات و مفاسدی که در سطوح مسئولان رخ داده، تاثیراتی بر جامعه گذاشته است. یکی از نهادهایی که می تواند به حل این معضل کمک کند، مساجد هستند؛ برای مثال در سفرهایی که داشتم شاهد بودم که روحانی مسجد یک روستا، بر مردم بسیار تاثیر دارد و معضلات اجتماعی اهالی را به راحتی حل می‌کند. این تاثیر قطعاً در محلات شهر تهران نیز می تواند وجود داشته باشد.
وی با بیان اینکه امروزه خلأ معنوی در زندگی جوانان خیلی محسوس است، گفت: این مسئله را باید به عنوان یک معضل دید. من یکی از دلایل اصلی موفقیتم را هوش معنوی میدانم، یعنی پیوندی که با خدا و خالق توانستم از زمانی که خودم را شناختم بر قرار کنم، و ایجاد این پیوند را مدیون مادربزرگم میدانم. چراکه هم قصه‌های خوبی برای من تعریف می کرد و هم حضور دائمی در مسجد داشت. وی که تمام عبادت روزانه خود را در مسجد به جا می‌آورد و بویژه در ایام ماه مبارک رمضان و شبهای احیاء به مسجد می رفت و برای آن شب‌ها و نمازهای مغرب و عشاء من را هم با خود می برد. با این حضور معنویت را کاملا در وجودش درک کردم و این احساس را به من انتقال داد که وقتی تو به خالقی متصل باشی که قدرت مطلق است، از هیچ چیز نباید ترس و واهمه داشته باشی و این به عنوان یک اصل در زندگی من شکل گرفت. همین موضوع سبب شد توان ریسک‌پذیری بالایی پیدا کنم و وارد تجارت سخت مواد معدنی شدم و همین باور گام به گام با من در تمام فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و عام‌المنفعه من همراه شده است.
وی افزود: من این حضور را تمام ابعاد زندگیام حس کردم و از آن رضایت خاطر دارم. اززندگی، از اینکه مادر چهار فرزندم، از اینکه در حال انجام یک فعالیت اجتماعی هستم و یک موسسه نیکو کاری برای کمک به زنان سرپرست خانوار یا بی سرپرست دارم، از اینکه چهار ستون بدنم سالم است و خیلی از موضوعات دیگر که همه آنها را به خاطر آن پیوند ناگسستنی که با خالق خودم ایجاد کردم می دانم و این را مدیون مادربزرگی می دانم که تمام ساعت‌های عبادتش در مسجد بود و خیلی برایم جالب است که هرچه از خدا خواست اجابت شد و در نهایت هم در بین دو نماز ظهر و از عصر از دنیا رفت تاثیر به سزایی بر من داشت چرا که دیدن این نوع تصاویر برای بچه‌های در حال رشد، آثار ماندگاری خواهد داشت که این اثر تا آخر عمر با آنها خواهد بود.
